Antwoorden vinden op levensvragen

Huisje boompje beestje.

Een cliché dingetje waar ik ook aan mee doe en dat geeft een bepaalde vervulling. Een doel in het leven. Toch is het niet altijd zaligmakend. Tenminste niet voor mij. Begrijp me niet verkeerd. Ik hou van mijn partner en van mijn kinderen, maar soms wil ik het even niet. Ben ik het even helemaal beu en wil ik eigenlijk maar een ding en dat is even op mezelf zijn. Niet voor een uur. Ook niet voor een halve dag maar echt voor een langere tijd alleen. En dat is wat ik op dit moment ook doe. Een weekje alleen. Geen kinderen, geen partner en geen hond.

Geen zorgen om te moeten zorgen

Niemand in de buurt die IETS van mij vraagt. Mam……? Of Schat……..? Zelfs geen puppy ogen die smeken om aangeraakt te worden. Nee even geen zorgen om te moeten zorgen. Ik hoef nu alleen maar voor mijzelf te zorgen. Voor mijzelf zorgen? Hoe was dat ook alweer?

Drukte van alle dag

We worden geboren en groeien op tot jong volwassenen. We worden verliefd en op een dag als het echt goed klikt dan maak je een stap om samen te wonen of om te trouwen. De studietijd is achter de rug en de dagen worden gevuld met werk, sociale contacten, hobby’s en je partner. Ook kinderen zijn plots een onderwerp waar je maar niet om heen lijkt te kunnen. Als vrouw word je zelfs aangesproken als het een beetje lang duurt voordat er een kindje komt. Je mag als vrouw er bijna niet voor kiezen om GEEN kinderen te wensen. “Wacht maar af, op een dag dan gaan je eierstokken echt rammelen en dan wil je echt kinderen”.

Echt als ik eerder had geweten wat het is om kinderen te hebben en welke verantwoordelijkheden dat met zich meebrengt dan had ik echt nog véél langer nagedacht of ik dit wel ECHT wilde. Nogmaals, ik hou van ze (ik heb er twee) maar ze vragen beide om een hele andere aanpak qua opvoeding wat het soms best wel ingewikkeld maakt. Daarnaast weet ik nu al dat ik al wat steken heb laten vallen waardoor zij net als ik ook behoorlijk f*cked up zijn.

Ik doe mijn best. Mijn partner doet zijn best. Samen, doen we ons best.

Maar door de drukte van alle dag wil ik mezelf nog wel eens verliezen. Dan kom ik op een punt dat ik het eigenlijk ook allemaal even niet meer weet. Het wordt me dan teveel. Alles is even teveel. Mijn partner kan eigenlijk niets meer goed doen, de kinderen zijn te druk, werk wil niet meer gaan zoals anders en de zin in seks is weg! Dan kan ik maar aan een ding denken. Ik wil weg!

In een hutje op de hei

Nou niet letterlijk, maar wel in een chalet op een verlaten vakantiepark. De voorzieningen zijn gesloten omdat het buiten het hoofdseizoen is. Zelfs de plaatselijke supermarkt is gesloten. Maar dat vind ik niet erg. Ik heb besloten om alleen te zijn en heb daarom bewust gekozen voor een plek die verlaten is. In de natuur met alleen mezelf. Gewoon omdat ik van mezelf hou! ……… Al moet ik dat gevoel nog wel terugkrijgen.

Houden van mezelf door mezelf te spiegelen

Tja. Houden van jezelf. Dat zou iedereen moeten doen maar in de praktijk vergeten we dat soms (ik ben geen haar beter). Nu ik alleen in een chalet zit moet ik eerlijk bekennen dat ik de eerste dag erg rusteloos was. Oh wat wilde mijn ego zo dat ik maar iets ging doen. Want ik ben altijd IETS aan het doen. Hetzij voor een ander, hetzij om maar vooral niet te hoeven voelen wat ik eigenlijk echt voel. Oh ja, ik kan ook weglopen voor mijn gevoelens. Gelukkig niet meer zoveel als in het verleden (oefening baart kunst) maar toch doe ik het nog wel eens.

Nu heb ik het "niet voelen" een periode te lang weggestopt omdat het gewoon even niet uitkwam (vond mijn ego). Maar nu ik hier zo alleen ben moet ik voelen. Echter een ander ego patroon om te vluchten van voelen is voor mij eten. Uit verveling ga ik dan zomaar in een kast neuzen om uiteindelijk te gaan snaaien. Maar deze week niet want ik heb mezelf uitgedaagd om dat niet te doen. Sterker nog…… ik ben gaan vasten. Bewust omdat ik wist dat ik anders zou gaan snaaien. Pfff hoeveel uitdagingen kun je jezelf geven?

Door het vasten heb ik geen eten in het chalet enkel druivensap, nier thee en speciale kruiden om mijn vitale organen en lichaam te voeden. Nu al mijn ego patronen zo mooi zichtbaar voor mezelf zijn, wordt het op dag twee echt tijd om mezelf eens te spiegelen. Word ik nu blij van mijn eigen gedrag? Houd ik op deze manier van mezelf? Wat wil nu eigenlijk echt in mijn leven? Waar wil ik heen? Hoe/Waar wil ik in het leven staan binnen nu en 9 jaar. Waar word ik nu ECHT gelukkig van?

Allemaal vragen die niet één, twee, drie beantwoord zijn maar wel goed om eens echt bij stil te staan en in te voelen wat ik ten diepste verlang. Want houden van mez